Bo Lucyfer na „L” się zaczyna... Niezły tytuł jak na jasełka – prawda??? No, ale po kolei. Zaczęło się od... znikających dzieci. Tu troje tam czworo, czy pięcioro. Ale gdy pod klasą ustawiły się cztery młode postacie coś mnie ruszyło... „Więcej to was mama nie miała?” – rzuciłem poirytowany z lekka. „Miłaa, miała tylko, że na jasełkach teraz są”. A! Jasełka... i wszystko stało się jasne. Pomimo to, gdy na jednej z lekcji informatyki nie zjawił się nikt z klasy IIIB poszedłem na poszukiwania. Klasy – brak, pani Lucyny – brak, lekcji – brak!!! I tak to się toczyło do piątku. Gdy po drugiej lekcji wychodziliśmy zabrałem aparat – „Może będą zdjęcia”. Droga jak droga. Idziemy gadamy o bzdetach. Ja krzyczę coś o zachowaniu, dzieci udają, że się przejmują – normalka. W drzwiach gościnnego MOK czekają na nas aniołki. „Witamy, witamy!” „Wchodzić, siadać, nie gadać, zdjąć kurtki!” rzucam zaraz po wejściu i ruszam na... łowy z nieodłącznym narzędziem zbrodni czyli aparatem. Po chwili podchodzi do mnie jeden z aniołeczków. „Wie pan, to tajemnica, ale mamy Lucyfera. Niech pan pstryknie fotkę.” „Lucyfera???" rzucam z głupia. „No niech pan ruszy wyobraźnią ;-D. L jak Lucyfer”. Ale zagwozdka. Myśleć, myśleć – rozkazuję swoim mózgowym trybikom. „L jak lekcja, L jak Lucyfer, L jak... jak... L jak LUCYNA!!!!!” Eureka! Mam trop! Ruszam na łowy. Jest, jest Lucyfer-ka. Pstrykam foty i ruszam dalej. Po drodze spotykam panią Ewę – jedną z odpowiedzialnych za to całe zamieszanie. Ty – mówi do mnie, pstryknij fotki Lucynie! Już zrobione! Jak to? To miała być tajemnica. Tajemnica, tajemnicą, ale ja mam wyobraźnię ;-D!!!! Dzięki aniołku!!! Na widowni zbiera się tłum. Są już zaproszeni goście. Czas zaczynać. Powitania, słowo wstępne, fragment Pisma Świętego i już zaczyna się kręcić. Narratorzy zapraszają do refleksji nad tajemnicą narodzin dzieciątka. Chór śpiewa pastorałki. Zaczyna się wigilijna opowieść. Nagle światła gasną. W tle słychać skrzypce, ale tony takie jakieś, jakieś... W oddali coś błyska. To... rogi, diabelskie rogi. Krążą wokół zaproszonych gości jakby mamiły ich na pokuszenie, do czegoś namawiały. Błyskają czerwone światła. Z diabelskiego kotła unoszą się dymy. Iście piekielna sceneria. Diabelski krąg debatuje. „Jak zniszczyć święta? Jak zniszczyć miłość i zaufanie?” Może trzeba zająć ludzi błahostkami? Zamęczyć bzdurami? Niech pożyczają... pożyczają i wydawają! Rzuca nagle straszliwym głosem L-jak Lucyfer ;-D. Tak, tak diabły mają plan! Zadowolone znikają by go zrealizować. W tym samy zaś czasie... Gdzieś w górze trwa inne zebranie. To aniołowie przypatrują się ludzkiemu życiu. A na ulicach pośpiech, gonitwa, chaos. Jak pomóc? Co zrobić? Czy oni nigdy się nie zatrzymają...? Nagle – GONG. Wszyscy nieruchomieją. Zatrzymuje się czas! Gdzieś w dalekim Betlejem, w biednej stajence narodziło się dzieciątko. Maleńkie, rozryczane, a jednak... wyjątkowe. Boży syn. Przy nim stoją Maryja i Józef. Wokół stajenki pojawiają się aniołki z lampionami. Pojawiają się pastuszkowie i mędrcy z życzeniami i darami. Oddają dzieciątku pokłon i gorące serca. Wokół stajenki do odwiecznej walki stają siły jasności i mroku. Aniołowie toczą bój z diabłami. Wreszcie słychać: „Precz siło nieczysta! Zostaw człowieka! Wszak stworzony on jest na podobieństwo boże, a nie rogate!” „Bóg się rodzi, moc truchleje...” I tak powili kończy się ta nasza jasełkowa, wigilijna opowieść. Jeszcze tylko życzenia, nagrody i dyplomy za udział w konkursach i maszerujemy do szkoły, by w gronie klasowym złożyć sobie życzenia, zaśpiewać kolędę i skosztować kilku potraw. By wybaczyć sobie co złe i życzyć co dobre, by przypomnieć sobie jak to być kolegą, bratem, siostrą, człowiekiem.

Za przygotowanie jasełek dziękujemy:

• Ewie Andrzejewska – I reżyser

• Lucynie Dąbrowska – II reżyser

• Kamili Dubilas-Boroń – muzyka

• Mirosławowi Robakowi – światła i dymy

• Piotrowi Chorążemu – skrzypce (absolwent Technikum w Wolborzu)

• Oldze Gajdzie – operator sprzętu nagłaśniającego.

• Beacie Kulińskiej, Marioli Badek, Grażynie Szczepanik, Annie Banaszczyk – dekoracje i scenografia

• uczniom wszystkich klas, którzy śpiewali, mówili i grali

KONIEC - Zapraszam do fotek