Piątek 11 luty 2011 – Dyskoteka Walentynkowa. Po raz pierwszy jako klasa szykujemy dyskotekę. DJ, sklepik, kto sprząta, kto przygotowuje, kto sprzedaje, a kto stoi na bramce. Wszystko już ustalone. I nawet konkursy są obgadane. Umawiamy się z ekipą na 15:20. Mam więc trochę czasu dla siebie. Idę pograć w siatkę. Ale co to? 14:40 a do szatni wchodzą Pati, Pati i Wera. Pan się ubiera bo balony są do pompowania! Jakie znów balony? Tego w programie nie było! Niech pan nie gada tylko zakręca bo ja nie potrafię! Co robić – zakręcam. 50 balonów. Ale nie daje mi spokoju po co? No... 15 do konkursu a reszta na ściany. A jaki konkurs mieliśmy robić inne. Inne też zrobimy a balonu między czoła i tańczymy. Aha! Kilka minut później podjeżdża Sajmon. Mam sprzęt, ale wie pan dzisiaj nie mogę grać. Niech pan się nie obrazi, ale sprawy losowe! No trudno. Szykujemy salę, załatwiam nagrody i tak jakoś szybciuteńko pojawiają się pierwsi imprezowicze. Muza gra, sklepik tez gotowy, ale na parkiecie pusto! Co jest? No wie pan – mało ludzi jest. Mało? To dzwonić po resztę, niech przychodzą! Jakoś tak po godzinie parkiet się wypełnia, a dyska buja... Dalsza relacja w następnej zakładce...

...Czas więc na konkursik. A w nagrodę tuby czekoladek, napoje, lizaki, gumy do żucia i batoniki. Panie proszą panów wołam. Konkurs na gazecie. Pary tańczą. Jednak nie ma lekko co chwilę gazetę trzeba zmniejszać. Przytulańce, na barana, na paluszkach a nawet w ramionach partnera ;-)))). Zaraz potem rozstrzygamy plebiscyt na najsympatyczniejszych. Ci dostają misie i serduszka. Dymy lecą, ściany drgają, ja głuchnę – dyska. Konkurs z balonami też nie gorszy. Par dużo, ja jeden. Muza wolna, szybka, wolna, szybka… A nagrodą Tymbarki. Od czasu do czasu pstrykam fotki. Tak od niechcenia. Pomalutku. Od czasu do czasu aparat chwyta koś z mojej klasy. Żeby nie było!!!! Niech Pan teraz zrobi konkurs dla singli! Dla singli? No mówi Iza. Albo niech dziewczyna z dziewczyną może zatańczyć. No doooobra. Jak dla singli to dla singli. Na kolana!!!!! Szalony taniec. Biodra się bujają, ręce się kiwają, włosy furkoczą, pupy podskakują. Każdy kto chce może wziąć udział. Co ja zrobiłem???? Wszyscy prawie brali udział. A ja tylko 2 Tymbarki na nagrody zostawiłem! Zostało 5-oro najbardziej wytrwałych. Koniec! BASTA!!! Dalsza relacja w następnej zakładce...

...Wszyscy nagrody dostają. Sklepik dawać mi tu jeszcze 3 napoje! I tak to się toczyło. Wizyta pana dyrektora, to znak ze czas kończyć. Faktycznie już 20:00. Koniec dyski. Sprzątanie zabiera nam prawie godzinkę. No i jak dyska była prawdziwie WALENTYNKOWA???? Zapraszam do fotek. Jest ich tylko 300 z prawie 600. No i kilka filmików. Koniec czytania zapraszam do oglądania!

Kliknij na obrazek aby zobaczyć film. W galerii dostępne jest 4 filmiki.

Każdy otworzy się po wybraniu go z listy.

1.Taniec z balonami na dobry poczatek 2.Szalone pląsy na kolanach

3.Myślalem, że ich dobiję, a tu...

4.I to juz jest koniec

X Rajd z Mikołajem w Dłutowie. 5 luty sobota. Zbieramy się na rajd. Pierwszy w tym roku. Choć już luty ten ma być z Mikołajem. Pogoda nas nie rozpieszcza, ale prawdziwy turysta znajdzie dobrą pogodę w każdej sytuacji. Na miejscu melduję grupę i już zaraz zaczynają się konkursy. Konkursy? Woła Kinga, ale gdzie. No dziewczę widzisz te troje drzwi? To tam. Eeee, ale gdzie? Nooo.... otwarte są. A jaki ja mam konkurs? To akurat pytanie było zasadne. Bo w ostatniej chwili doszedł nowy konkursik - czytelniczy. Ale ja sama nie pójdę. Ona umie czytać (tu pokazuje na Anię), ja umiem pisać, a Iza zna lektury. Jakoś się dogadaliśmy i konkursy się zaczęły. Zadowolony mignąłem szybko na herbatkę. Po chwili słyszę - jeden już wyszedł. Oooo, mówię, szybki. No... pustą kartkę prawie oddał. Kontrolnie odwiedzam grupę. I tu zaskoczenie tym pierwszym był... nasz Maciek. Maciek no co ty? Ale pan mi nic nie dał. Miałem podać nazwę rzeki, a na pana kartce jej nie było. Jak nie było. No było 5 rzek, ale nie rzeka.... Masz ci los 5 rzek było, a rzeki nie było! Rajd się rozpoczyna, a skoro to impreza z Mikołajem to pojawia się.... No właśnie Mikołaj. Tylko chudy jakiś, wynędzniały. odobno całe święta ciężko pracował i teraz gdy śniegu nie ma renifery mu zastrajkowały i... Dalsza relacja w kolejnej zakładce

...No teraz jasne. Ale cóż to? Drugi Mikołaj? No ten to już jakoś normalnie wygląda. Ma dzwoneczek, białą brodę, a i gabaryty też Mikołajowe są. Idziemy w trasę. Trochę zmieniona by padało i mokro. Po drodze wpisujemy nazwy roślin, zwierząt leśnych. Ooooo... Ja mam! Zwierzę leśne! Krzyczy Anitka. Żubry tu były. Tu? Żubry? No 5 SZKLANYCH w podszyciu widziałam. Ha, ha, ha...! Po chwili Ola. A ja mam "psa drzewnego" i "kurę nadębinkę" ;-)))))). Same znane i popularne zwierzątka w tym lesie są ;-))). Właśnie pomyślałem, że o kupce już nie będę pisał. Kto był to wie! Dochodzimy do celu wycieczki. To ŁOŚ <---KLIKNIJ. Nie mylić z łosiem! No. Chodzi o samolot typu ŁOŚ. Najlepszy samolot 20-lecia międzywojennego . Właśnie tu rozbiła się załoga tego powietrznego statku podczas wrześniowej kampanii 1939r. w walce  z hitlerowskimi Messershmitami. Nazywany był czasem cudem techniki. Teraz zrekonstruowaną makietę mogliśmy podziwiać i popstrykać foty. Idziemy dalej. O ja już nie mogę mówi Kinga. Biedne dziecko, nóżki bolą. Bo to już prawie 4 km przeszliśmy. Dlaczego pan mnie na barana nie chce wziąć? Ale szkoła już tuż tuż. Szkoła i ognisko. Bierzemy prowiant, patyki. Szybka wymiana sposobów na dobrą kiełbachę z rożna i już. Kiełbaski spieczone na szybko - całkiem, całkiem. Teraz tylko paczki, nagrody i rajd z Mikołajem się kończy. Mam nadzieję, że było OK i spotkamy się z nim znów za rok.