Sobota 21 maja obfitowała w wiele ważnych dla naszej szkolnej społeczności wydarzeń. Bo to i Rajd Modrzewskiego i Festyn Rodziny. Pierwszy Festyn Rodzinny! A wszystko zaczęło się już w lutym. Nowina o nowej formie i to jeszcze w sobotę raczej z początku nie wywołała entuzjazmu. Później jednak wszystko ruszyło jak to się mówi z kopyta. Dekoracje, próby do przedstawień, prezenty dla rodziców, fanty do loterii. Acha! Nie obyło się również bez "ciekawych" sytuacji. Podczas zbierania fantów pojawiały się różne propozycje. A to chomik, piesek, zeszyt. Ba źrebak, a nawet braciszek ;-D. No dobra zacytuję. Pati... "Tylko pamiętajcie. Nie przynosimy żywych stworzeń. Nie mamy tu warunków, wody itp. No dobra! A braciszka można oddać?" Ale mnie zastrzeliła co? I co ja jej mam odpowiedzieć? "Nie za bardzo" mówię "przecież żywy jest."  "Niech się Pan nie obawia, jak go oddam, żywy nie będzie ;-P". I wreszcie sobota 21 maja. Jak to się mówi godzina "W" wybiła. O 14:00 rozpoczął się festyn. Stoiska z loterią fantową, zdjęcia ze szkolnych imprez. bryczki, kucyki... Rozpoczęły sie występy uczniów. Klasy, młodsze i starsze. Były piosenki, wiersze, zagadki. Podróżowaliśmy przez cały świat, aby stwierdzić, że nasze Eldorado jest TU gdzie Rodzina. Najmłodsi mogli poszaleć w festynowym figloraju, czyli na zjeżdżalni, w kulkowym basenie czy sprawnościowym zamku. Kto głodny mógł w spokoju posilić sie bigosem z kiełbaską, lub ogórkiem ze smalcem. Dalsza relacja w następnej zakładce...

...Dziękujemy wszystkim rodzicom, którzy wspomogli naszą akcję. Przygotowując, pilnując, sprzedając, kupując oraz będąc razem z nami, w Tym pierwszym rodzinnym spotkaniu. Dziękujemy instytucjom oraz zrzeszeniom jak: Urząd Miejski, Policja, Straż, GKRPA oraz grupie motocyklistów z Piotrkowa Tryb. Dziękujemy "Piekarni Lasek" za chlebuś, p. Agacie i Grzegorzowi Dylewskim za kucyki, Formaplanowi za nagrody w konkursach, ZSRCKU w Wolborzu za scenę, bryczki, namiot i polowa kuchnię. Dziękujemy p. Marcie Smejdzie za przygotowanie i wykonanie baneru reklamującego imprezę. Dziękujemy p. Bogdanowi Mierzejewskiemu za przybliżenie nam strażackich tajników akcji ratowniczych. I wreszcie, dziękujemy Wam uczniowie, nauczyciele, rodzice za wspólne spędzenie tego sobotniego popołudnia. A teraz zapraszam do fotek i filmików

Kliknij na obrazek aby zobaczyć film. W galerii dostępne jest 9 filmów. Każdy otworzy się po wybraniu go z listy.

1.Śpiewajmy wszyscy razem...

2.Jak ryknęły silnikami. Ahhhh

3.Tato, Tato

4.Pomaluj mój świat

5.Na majówkę

6.Nasi strażacy dzielni są

7.Jak udzielić pomocy?

8.Tu są ważne i alpinistyczne umiejętności

9.W sportowej rywalizacji

XXIV Rajd "Szlakiem Andrzeja Frycza Modrzewskiego". Piątek 20 maja 2011 roku. Jestciepły, słoneczny dzień. W szkole trwają ostatnie gorączkowe przygotowania. Kartki na drzwi, zakupy. Wreszcie pojawiają się pierwsi rajdowicze. To grupa ze Straszowa. Zaraz po nich następna. Ci są zmotoryzowanie. Eeee... znaczy na rowerach przyjeżdżają. Pogoda piękna, tylko trochę duszno. Słychać z ich relacji. Pojawiają się kolejni uczestnicy. Jest nasze gimnazjum, Szynczyce, Wodzin Prywatny. Są grupy z Bab, Komornik, Łaznowa Tomaszowa i Zawady. O... są też nasi. W tym roku dwie mocne drużyny. Bojowo nastawione na sukces szczególnie sportowy. Idziemy pod pomnik patrona rajdu A. F. Modrzewskiego. Rajd otwiera pan dyrektor Grzegorz Adamczyk. Gości wita pani Burmistrz Elżbieta Ościk. Kilka słów o postaci Modrzewskiego mówi p. Banaszkiewicz - organizator pierwszego z wolborskich rajdów. Mało kto pamięta o Modrzewskim. A jest to jeden z największych polskich myślicieli w swoich czasach. W swych rozważaniach zajmował się również szkołą. I choć od tamtej pory wiele się zmieniło wiele idei pozostało żywymi. Po chwili dwie "najstarsze stażem " rajdowe bywalczynie składają pod pomnikiem kwiaty. Rajd otwarty możemy więc udać się do szkoły. Tu zaczynają się konkursy o Modrzewskim, ekologiczny, PTSM oraz Gminie Wolbórz. Zaraz potem turniej siatkówki. Biorę więc aparat idę spokojnym kroczkiem na halę. Już po środku łącznika podbiega do mnie Iza i woła. Proszę pana, proszę pana!!! Hę...?  Dalsza relacja w następnej zakładce...

...budzi się we mnie idea urządzenia naszym rajdowiczom prawdziwego "końca świata" Włączam więc swoje "głośniki" i rycząc tragicznym głosem po wszystkich korytarzach i gasząc światło wołam o trzęsieniu ziemi, wulkanach, pożarach i krwi... Ewakuacja. Łapać się za liny bo w lasy idziemy. To znaczy trochę to za szybko opowiedziałem. Już dzień wcześniej dogadałem się z 3 dziewczynami, że ukryją się w lipach i trochę nasze grupy "postraszą". Wszystko było już przygotowane. Łańcuchy, maski, pałki, gwizdki. Ba nawet krowie dzwoneczki. Dziewczyny wcześniej na stanowiska wyjść miały. Tylko jak przyszło co do czego to... Ale my same to w takie ciemności nie pójdziemy! Żaliła się Emilka. Cóż było robić?  Poprosiliśmy gimnazjalistę o pomoc. I dobrze. Był całkiem sugestywny. Gdy przechodziliśmy przez park. Jak "zawyli", zakrzyczeli. Myślałem, że co poniektórzy linę puszczą i pouciekają... Nad stawem otrząsamy "Nowych". Zbieranie szyszek po ciemku, czworakowanie i wracamy. Jak się domyślacie od tej chwili. Jestem "najbardziej lubianym" człowiekiem na rajdzie" ;-P .Złorzeczenia, skargi itp. No cóż teraz to dopiero jest "koniec świata". Sylwia, Martyna i Emilka tak się tym wszystkim przejęły, że do 4:30 z chłopakami na ławeczce gawędziły ;-))). Ranek dla wszystkich okazał się trudny. W końcu przeżyliśmy "koniec świata". Teraz tylko śniadanko i nagrody. Rajd się zakończył. Dziękuję wszystkim grupom za wspaniałą zabawę. Oraz wam za dobrnięcie do końca tego sprawozdania. I... Zapraszam za rok.